Over mezelf en Atelier Namae
Net zoals Tom en Jerry of Nicole en Hugo zo is ook Atelier Namae onlosmakelijk met mij verbonden. Zonder mij zou mijn atelier niet bestaan maar zonder mijn atelier zou ik zelf ook een heel ander leven hebben…
in een boerendorp
Midden 2014 stap ik na heel wat creatieve knutseljaren het kantoor van het sociaal secretariaat binnen met de mededeling om mijn ondernemingsnummer op te starten. Ik wilde namelijk mijn teveel aan met parels geknoopte juwelen verkopen en wilde dat direct ‘in orde’ doen.
Diezelfde periode werd ik ook Art Clay Silver instructrice, ik had niet alleen de kennis om zelf juwelen te maken uit zilverklei, ik mocht ook les geven aan anderen. Workshops gingen toen door aan de gezellige tafel in mijn living want van een eigen atelier was nog lang geen sprake.
De pareljuwelen gingen snel overboord en ik stortte mij volledig op het zilver voor mijn eigen collecties alsook maakte ik juwelen op vraag. Later volgde ik nog een opleiding “marokijnbewerking” ook lederbewerking genoemd en leerde ik handnaaien en mijn eigen collecties ontwerpen.
chronisch ziek zijn
There is no doubt that creativity is the most important human resource of all. Without creativity, there would be no progress, and we would be forever repeating the same patterns.
Edward de bono
Eind 2023 kreeg ik na jaren sukkelen de diagnose fibromyalgie en cvs. Ik heb dus chronische pijn en ben chronisch vermoeid. Hoewel ik heel lang wist dat er echt iets mis was was het toch nog een donderslag bij klare hemel…
April 2024 liep het helemaal mis, de continue pijn en de constante vermoeidheid zorgde ervoor dat het optimisme en het sterke karakter dat mij liet doorgaan helemaal afbrokkelde, ik was plots een wrak. Na overleg en nog wat extra push van manlief liet ik in augustus mijn tijdelijk contract niet verlengen (ik zat toen al een halfjaar ziek thuis). Dat betekent dat mijn atelier dat gedurende tien jaar mijn bijberoep was plots als hoofdberoep wordt beschouwd. Anderzijds geeft het mij ook de tijd en ruimte om mijn dagen zelf in te plannen. Bij hevige pijnen of als ik ’s nachts niet heb geslapen kan ik door de dag rust nemen terwijl ik op goede dagen ook veel gedaan kan krijgen.
Ik hoop op langere termijn een soort van ritme te vinden om minder pijn en vermoeidheid te ervaren ipv het “leer er maar mee leven” van de artsen te geloven. Elke dag ben ik blij dat ik naar mijn lichaam kan luisteren en hoewel het mentaal, fysiek en financiëel zeker niet te onderschatten is ben ik heel blij met elke nieuwe klant, elke nieuwe bestelling of steun in welke vorm dan ook voor mezelf of voor Atelier Namae. Zonder mijn atelier om mij aan op te trekken en op te concentreren zou ik een heel ander persoon zijn.
